از عمر در جریان سالهاست میگذرد و از عمر وبلاگ نویسی من خیلی بیشتر.
اما در جریان باشید و مخاطبهایش چیزی داشتند که در این سالها کمتر دیده بودم. مهری که آدم را پایبند میکرد. امیدی که من تنبل را مینشاند پای نوشتن برای مخاطبهای دوستداشتنیاش.
و در آخر اینکه؛ در جربان بودن یعنی باشی، با فکر و عقیدهی خودت هم باشی؛ نه در جریان روز یا جریان مرسوم جامعه باشی.
در جریان بودنه که بودنه!
نظر شما چیست؟